Alıntıdır-
islam birliği. islamcılık düşüncesinin dünya tahayyülüdür bir bakıma. milliyetçiliğe mesafeli duran islamcılar'ın reelpolitik projesi veya ne derseniz deyin. ümmet-i islam'ın yapay ve "modern" sınırlar sebebiyle ayrışmış olmasına tepki olarak ittihad-ı islam, bütün bu müslüman toplumları biraraya getirmeyi savunur. bu -özellikle de soğuk savaş sonrası- yekpare bir blok olarak görülen batı'nın, yani liberal-kapitalist-demokrat alemin karşısına çıkmayı hedefleyen islamcılık merkezli bir "başka dünya mümkün" projeksiyonudur.

ittihad-ı islamcıların önemli bir derdi vardır, o da modernliktir. modernlik, ilk modernleşme hamleleriyle birlikte 18. yüzyıl sonuna tarihlenir ortadoğu coğrafyasında. Asıl ivme kazandığı yüzyıl elbet 19. yüzyıldır; kaldı ki islamcılık da bu modernleşme sürecinde teorize edilmiştir. Bu keskin çelişki her an bir islamcının sırtına binmiş bir yükten farksızdır zaten. bir ideoloji düşünün ki temel problematiği modernlik olsun ama aynı zamanda ideoloji olmaklığından dolayı o bildik "suda balık" durumunu yaşasın.

aslında bu sorun bir yerde aşılmaya çalışılır. ilk islamcılardan bu yana, islam'ın bizzat kendisi modernliğin yerine ikame edilip uygulama sahasında mükemmelleştirilerek tekrar mümkün hale getirilmeye çalışılır ancak tarihin işleyişi asla geri dönmeyecektir: dar-ül islam modernlikle tanışalı 200 yıldan fazla olmuştur ve modernlik, özellikle de ortadoğu gibi periferi bölgelerine girdiği andan itibaren bu topraklarda modern yollarla çözülemeyecek türden bir toplumsal-siyasal-yönetimsel karmaşa yaratmıştır.

böylesi bir birlik fikri, hiç de yeni olmayan ve tam da ittihad-ı islam'ın projeksiyonunda yer alan, sınırların kalktığı, bütün müslümanların birleşerek kendi siyasal-ekonomik-askeri güçlerini garantiye aldıkları ve "batı bloku"na karşı ayağa dikilecek bir nefes alma alanın özleminden kaynaklanır. müslüman coğrafyalardaki modernleşme pratiklerinin toplumsal alanda yarattığı sıkıntıların son bulabilmesi için sığınılabilecek yegane plandır, islamcılar gözünde. milliyetçilik onları birbirine daha çok düşürmüştür çünkü. sosyalizm veya totaliter rejimlerin acısı hala hissedilir. ittihad-ı islam, bu noktada, bütün o yaraları sarıp tekrar ümmet olma telosunu ayakta tutabilen tek fikir olarak iş görür.