Geleceğin ideolojisi adlı kitabında “Muhammed Rafiuddin” insanların hep güzele ulaşmak için çabaladığını söylüyor. Derin bir muhakeme bize bu savın doğruluğunu gösteriyor.

Bir çiçek niçin sevilir? Bir anne,baba, kardeş veya arkadaş. Doğadaki kuş, çiçek, kedi vs. İnsanlar niçin aşık olurlar? İnsan kendini aynanın karşısında niçin defalarca keşfeder?Peki niçin kötüler de sevilmelidir? Mevlana şöyle der: Her putta Allah gizlidir.

Yani tüm insanların yöneldiği hedef tektir o da “güzelliktir”.ne var ki insanlar “güzeli” ararken iki yolu seçmekle karşı karşıya kalırlar.bu yollardan biri ışıl ışıl dümdüz, diğeri karanlık ve çukurlarla dolu. Akıl bize bu yollardan aydınlık olanın doğru olduğunu söylüyor ama karanlık yol için de içimizden hain bir ses bize karanlığın daha güzel olduğunu fısıldıyor.

“Güzellik”i biraz daha somutlaştırıp kapsamını biraz daha daraltalım.İnsanın fiziksel ve ruhsal güzelliği üzerinde odaklanalım.

Fiziki güzellik elbette istenir. Hem de çok. Herkes bunu bilinçaltının en mahrem köşelerinde ustaca saklar daima. Kendini güzel bulmayanlar için dayanılmaz bir yazgıdır bu. Gerçi insan biraz da nankördür. Güzel bile kendini güzel bulmaz. Aslında güzel bulmasına bulur da daha fazla güzellik ister. Pekala kendinden daha güzeller olabileceği vehmi içindedir. Ne yazık!

Güzel bir görünümü kim istemez ki! Fakat istesen de istemesen de sonuca ulaşamayacağın bir arzuya, kafa yormanın ne anlamı olabilir ki. Pekala “güzellik” güzelse ve fiziki güzellik de “güzellik”ten bir parçaysa ve biz kendimizi “güzel” bulmuyorsak “güzele” ulaşmanın ne anlamı kaldı. Eh adaletsiz bir burum (!) değil midir bu? Diye kendimize soru sormaktan uzak kalamayız.

Gören göz için “güzellik” belirlenen varyantlarıyla sabitlenmişse de, kalp için bu varyantların ötesinde şifresi zor çözülen hisler, sezgiler olsa gerektir. İşte dostum yeryüzünde böbürlenerek yürüyenin kavrayamadığı veya kavramak istemediği maalesef pek çok insanın düşünemediği nokta bu: KALP

İnsanlar gündelik yaşamlarında buna uymasalar da, filmlerde hikaye ve romanlarda gerçek güzelliğin ne olduğunu pekala bize gösteriyorlar. Aynen Notre-Dame'ın Kamburu filmindeki olaylar gibi. Güya güzel bir bir kız çirkin(!) bir erkeğe aşık oluyor. Veya bunun tam tersi görülüyor romanlarda.acaba neden? Bilinmeyen çözülemeyen bin bir esrarıyla ruh ve insan.

O halde insan komplike bir yapıysa bu insanın odak noktası onun ruhi ve ahlaki güzelliğidir.


Yazan: Özcan ATAR