*Bir kızı baştan çıkarmak bir şey değil, ama baştan çıkarılmaya değen bir kız bulursan şanslısın.

*Benim için hakiki olan bir hakikat bulmalıyım. Yaşayıp uğruna ölmek isteyeceğim bir fikir.

*Felsefenin dediği doğru. Hayat geriye doğru anlaşılır. Ama burada bu cümleyi unutuyoruz: İleri doğru yaşanmalı!

*Evlen! Pişman olacaksın. Evlenme... Yine pişman olacaksın.

*Akıl azaldığı oranda kaygı da azalır.

*Aslında avarelik hiç de kötülüklerin anası değildir, tam tersi, neredeyse tanrısal bir hayattır, yeterki can sıkıntısına kapılma.

*Büyüklük şu ya da bu olmak değil, kendin olmaktır.

*Karşılaştırma eylemi mutluluğun terki ve memnuniyetsizliğin başlangıcıdır.

*Nefret, başarısızlığa uğramış sevgidir.

*Tanrı ile araya mesafe koyarsanız orayı başka şeyler doldurur.

*Tanrının kendisiyle ilişkilerinde özgür varlıklar yaratabilmesi, felsefenin asla dayanamayacağı, ama üzerine asılı bırakıldığı çarmıhtır.

*Mükemmel aşk, insanın kendisini mutsuz edecek kişiyi sevmesidir.

*Ben tanrının hizmetinde bir casus gibiyim. Nesneleri tanımak ile varoluşun ve Hıristiyanlıkla gerçek Hıristiyanlığın nasıl birbirine uygun geldiklerinin gizini bir casus gibi araştırmakla görevlendirildim. Hayatım, başkalarına meçhul kalan ve onlarca anlaşılmaz olan bir büyük acı çekiştir. Bende her şey gurur ve boş bir kibir gibi görünüyor, ama bu doğru değil, ben etimde kıymığımı taşıyorum. Bunun için evlenmedim ve hiç bir memuriyete girmedim. Onun yerine istina oldum. Gündüzün çalıştım ve çaba saffettim ve gece bir yana bırakıldım: bu bir istisna idi.

*Az önce insanların neşesine neşe kattığım bir partiden geldim; dudaklarımdan nükteler döküldü, herkes güldü ve bana hayran kaldı-fakat ben ayrıldım-bu çizgi dünyanın yörüngesi kadar uzun olmalı ve kendimi vurmak istedim.

*En çok yaşamış olan uzun yıllar yaşamış olan değil, yaşamının anlamını en fazla anlamış olan insandır.

*Hayatımın amacı, gerçeği keşfettiğim gibi açıklamak gibi görünecek, ama öyle bir tavırla ki, tamamen yetkiden yoksun. Yetki sahibi olmadan ve herkes tarafından tamamen güvenilmez olarak görülerek, gerçeği açıklıyorum ve herkesi, kendilerini ancak gerçeği kendi başlarına oluşturarak kurtarabilecekleri, çelişkili bir duruma koyuyorum.

*Sessizliklerin en kesini susmak değil, konuşmaktır.

*Bir insanın özgünlüğü ne kadar büyükse, o insan boğuntu karşısında o kadar çaresiz kalır.

*Hayatın o kadar içinde, uyanık olmalısın ki, varoluşunu bir an bile hatırlamamalısın. Boşluğa düştüğün an varoluşun hortlayıverir ve büyük acı çekersin